Ursynowskie Centrum Zabiegowe SPZOZ Ursynów istnieje od 2010 roku i obecnie działa jako typowy szpital chirurgii jednodniowej. Wykonuje się w nim planowe operacje i badania
z intencją wypisania pacjenta w tym samym lub następnym dniu.
W drugiej połowie XX wieku rozwój technik operacyjnych, a zwłaszcza anestezjologii, pozwolił na znaczne skrócenie pobytu chorych w szpitalu. Zauważono wtedy, że osoby wypisywane do domu
w pierwszej, drugiej dobie po operacji szybciej wracały do zdrowia i pełnej aktywności, występowało u nich zdecydowanie mniej powikłań zakrzepowych i znacznie rzadziej dochodziło do ropienia ran. Miało to zalety nie tylko dla chorych, ale i dla systemu opieki zdrowotnej, ponieważ po operacjach chorzy wcześniej wracali do pracy. Zaczęły powstawać pierwsze oddziały i szpitale specjalizujące się w zabiegach wykonywanych w trybie jednodniowym, w których wykonywane są wybrane operacje z wielu dziedzin medycyny. Ideą tego typu leczenia było skrócenie do minimum pobytu w szpitalu i odbywanie przez chorych rekonwalescencji w domu pod opieką bliskich.
W tego typu oddziałach i szpitalach wykonywane są operacje i zbiegi planowe, to znaczy, że chorzy są wcześniej kwalifikowani i przygotowywani do operacji, a operacje wykonuje się w terminach wcześniej ustalonych. Nie leczy się przypadków nagłych, bezpośrednio zagrażających życiu i wymagających natychmiastowej czy pilnej interwencji.
Jednak nie należy zapominać, że są to takie same operacje jak te, które wykonuje się w dużych szpitalach pełnoprofilowych. Krótki pobyt skraca rekonwalescencję i zmniejsza ryzyko niektórych powikłań (zakrzepicy żylnej, zakażenia rany), ale prawdopodobieństwo wystąpienia innych jest takie samo bez względu na szpital, w którym wykonuje się zabieg.
Dlatego bardzo ważna jest ocena chorego przed operacją i wnikliwa analiza ryzyka wystąpienia problemów i powikłań związanych z operacją, albowiem podstawową zasadą leczenia chorych zwłaszcza w trybie pobytów krótkoterminowych jest zapewnienie operowanym pełnego bezpieczeństwa. Tacy chorzy muszą być do zabiegów szczególnie dokładnie przygotowani.
Do zabiegów kwalifikowani są pacjenci w ogólnym dobrym stanie zdrowia. Mogą mieć choroby przewlekłe, takie jak na przykład nadciśnienie tętnicze czy cukrzyca, ale muszą one być stabilne
i kontrolowane. Do niedawna istniała również sztywna granica wieku, jednak obecnie uważa się, że istotny jest nie tyle wiek metrykalny, co stan zdrowia chorego. Są pacjenci, którzy nie mogą być operowani w ramach chirurgii jednego dnia i chirurgii krótkoterminowej. Należą do nich chorzy, u których choroby przewlekłe są niestabilne lub tacy, którzy mają wiele dodatkowych chorób. Każda z nich może nie stanowić przeciwwskazania do operacji, ale wszystkie razem zwiększają ryzyko powikłań. Ostrożnie kwalifikuje się do operacji osoby bardzo otyłe (z BMI powyżej 35), ponieważ taka tusza również zwiększa ryzyko kłopotów w okresie pooperacyjnym. Bardzo ważna jest kondycja psychiczna pacjentów. Muszą to być osoby rozsądne, gwarantujące dobrą współpracę z lekarzem. Po operacji mogą występować pewne problemy – wzrost temperatury ciała, większe niż zakładane dolegliwości bólowe, obrzęki, krwiaki czy inne powikłania. Większość tego typu problemów udaje się rozwiązać podczas rozmowy telefonicznej z lekarzem lub pielęgniarką, czasem konieczna jest konsultacja w szpitalu. Zdarzają jednak, na szczęście bardzo rzadko, również powikłania, które muszą być leczone w oddziale specjalistycznym. Tacy pacjenci przenoszeni są do odpowiednich oddziałów w szpitalach pełnoprofilowych.
Chirurgia jednodniowa i chirurgia pobytów krótkoterminowych to nowoczesny sposób leczenia, który rozwija się na całym świecie. Uważa się, że w takich szpitalach powinno być wykonywane nawet 80% planowych operacji. Najbliżej tego są Wielka Brytania i Kanada, w których w tym trybie wykonuje ok. 60% planowych operacji. Oddziałów pobytów krótkoterminowych nie powinno się traktować jako konkurencji dla szpitali pełnoprofilowych. Powinny one współpracować ze sobą i nawzajem uzupełniać swoje oferty. Szpital pełnoprofilowy powinien być zapleczem diagnostycznym i miejscem, w którym powinni być operowani pacjenci o podwyższonym ryzyku okołooperacyjnym i wymagający bardziej skomplikowanej lub dłuższej terapii. Z drugiej strony szpital pobytu krótkoterminowego stanowi odciążenie dla szpitala pełnoprofilowego, którego większość pacjentów stanowią chorzy przyjmowani w ramach ostrego dyżuru. Ścisła współpraca, nie tylko instytucji, ale również personelu, zarówno lekarzy jak i personelu średniego, wraz z pooperacyjną opieką ambulatoryjną pozwalają stworzyć system opieki zdrowotnej, który jest najbardziej efektywny, bezpieczny i przyjazny dla pacjenta.